Дар мизони андеша ва баёни чанд ҳарфи самимие доир ба мавқеъ ва гиромидошти устод, ки ин шуъларо дар умқи дилам равшан намуд, нукоти волои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буд, ки мефармоянд,  “Устод, омӯзгор, муаллим, мураббӣ барои ҳар як шахс азизу муътабар аст. Агар шахс аз муаллими худ сабақ нагирад, чизе наомӯзад, ӯ ҳеҷ гоҳ дар зиндагӣ қудрати донистану фаҳмишро надорад”. Мехоҳам зери ин сатрҳои тиллоии Пешвои муаззами миллат аз рӯзгор, осор ва фаъолияти яке аз олимони асил, муаллим, омӯзгоре, ки ҳаёти хешро баҳри таълиму тарбияи насли наврас сарф кардааст, профессор Икромов Искандар қисса карда бошем.

24.04.2024 дар Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ аз ҷониби шуъбаи муносибатҳои байналмилалӣ конференсияи ҷамъбастии лоиҳаи ТРИГГЕР “Ҷалби равандҳои инноватсионӣ ва малакаҳои соҳибкорӣ барои донишҷӯён тавассути фароҳам овардани шароити мусоид ҷиҳати бо кор таъминкунии хатмкардагони донишгоҳҳои Осиёи Марказӣ” (617309-EPP-1-2020-1-SK-EPPKA2-CBHE-JP TRIGGER) бо иштироки омӯзгорону донишҷӯёни донишгоҳ баргузор гардид.

Имрӯз (24.04.2024) дар толори фарҳангии Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ ҷаласаи Шурои ҳамоҳангсозии мақомоти ҳифзи ҳуқуқи шаҳри Кӯлоб баргузор гардид, ки дар он раиси Шурои ҳамоҳангсозии фаъолияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқи шаҳр, прокурори шаҳри  Кӯлоб- Ғанизода Мансур Қадаммурод,  Раиси Кумитаи Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба таъмини асосҳои конститутсионӣ, ҳуқуқу озодиҳои инсон, шаҳрванд ва қонуният, ҳамзамон ректори Донишгоҳ доктори илмҳои ҳуқуқшиносӣ, профессор-Раҳмон Дилшод Сафарбек, роҳбарону намояндагони сохторҳои марбута ва фаъолону ходимони дин иштирок намуданд.

Шукр аз даврони озод, шукр аз соҳибистиқлолии кишвар ва шукр аз миллати тамаддунофар, ки тавассути хиради азалӣ чунин Ватани орому осударо насиби мо тоҷикон ва сокинони дигар миллату халқияти сарзамини озоду рӯ ба рушд оварда-Тоҷикистони азиз, гардонидааст. Кам нестанд давлатҳое, ки асрҳо боз орзуи ободию осудагии сарзамини хешанд, вале орзуи деринаи онҳо ҷомаи амал намепӯшад ва ҳеҷ не, ки болои сари эшон ливои озодию осудагӣ ҷилвагар гардад.

Ҷаҳони муосирро дар баробари пешрафтҳои илмиву техникӣ ва иқтисодиву иҷтимоияш бе таҳдиди зуҳуроти хатарнок тасаввур намудан номумкин мебошад. Гарчанде ки сол ба сол сатҳи саводу маърифатнокии инсоният боло рафта, пешравиҳои илмиву техникӣ ҳаётро рангин намудаву сатҳи зиндагии мардум беҳтар шуда истодааст, ҳоло ҳам дар ҷомеа афроде вуҷуд доранд, ки мафкураи тангу фаҳмиши нодуруст доранд. Ин гуна шахсон табиатан бадхоҳу бадкирдор буда, ба ҷамъият хайрхоҳ нестанд. Ба ҳаёт, зиндагӣ, оила, ҷомеа, миллат ва давлат ҳамеша нигоҳи манфӣ доранд.

Муҳаммад Ғоиб шоири ватандӯсту ватанпарвар, хештаншинос ва худогоҳ аст. Бештари ашъори Муҳаммад Ғоиб ба худогоҳӣ ва хештаншиносӣ бахшида шудааст. Ӯ дар воқеъ як муаллим ва як эҷодкори ашъори миллӣ ва меҳанист ва шикастҳои таърихию пирӯзиҳои онро ба тасвир мекашад, то тоҷику тоҷикон ба бузургию асолат ва шарофати гузаштаи худ бештар ошно шаванд.