30-солагии Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо тантана пешвоз гирифтем. Пешвои миллат зимни суханрониашон қайд намуданд, ки дар тӯли таърих мо душманони худӣ хеле зиёд доштем ва шикасти таърихии мо ҳам аз ин сабаб аст. Аз ҷумла, қайд намуданд, ки замони ҷанги шаҳрвандӣ аллакай душманони миллат барои порча-порча тақсим намудани Тоҷикистон нақшаи шумашонро кашида буданд, аммо ба ҳадафи нопокашон нарасиданд.
Имрӯз чанд девонаи сарзада дар Аврупо, ки бо тағйир додани ҷинси худ паноҳандаи сиёсӣ гирифтаанд, даъвои ҳукумат доранду мисли саг дар шабакаҳои иҷтимоӣ рӯзи дароз меҷаканд ва ин ҷакиданашонро ҳамчун ҳисобот ба хоҷаҳояшон пешкаш менамоянд. Ин асолатбохтагони худфурӯш дигар чора надоранд... То мурдан бояд ба чунин бадномсозӣ идома диҳанд.
Дирӯз дар шабакаҳои иҷтимоӣ наворе чарх мезад, ки солҳои 1994 Саид Абдуллоҳи Нурӣ дар яу суханрониаш дар шаҳри Кӯлоб аз ҷавонмардиҳо ва худгузаштагиҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳарф мезад ва мегуфт, ки агар оқои Раҳмон ҷасорат ва ҷигар намедошт, барои мулоқот ба Хустеви Афғонистон он замон намерафт, аммо дидем, ки нотарсида ба он ҷо рафт ва мулоқот кард.
Имрӯз ду-се дайду бо нишон додани ҷойҳои даридаи худ ифтихор мекунанду дар пеши бегонагон гардан хам менамоянд. Наҳзатиёни аврупоӣ бояд ин суханони собиқ роҳбарашонро гуш кунанду аз он ибрат гиранд. Тавре худи Саид Абдуллоҳи Нурӣ гуфт, мард одам эътироф мекунад ва тан медиҳад ба хизматҳои арзандаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон.
Фазлиддин Хоҷаев, сокини шаҳри Кӯлоб